ISTORIJA TAEKWONDO-a

 

TaeKwonDo je vrsta borbe bez oružja koja vodi poreklo iz drevne Koreje. "Tae" znači noga, udariti nogom ili uništiti nogom, "Kwon" je ruka, udariti rukom ili uništiti rukom ili pesnicom, a "Do" znači put ili metod.
TaeKwonDo je samoodbrambena tehnika borbe bez oružja koja uključuje primenu udaraca nogama i rukama (sa zemlje i iz skoka), blokove, eskivaže, itd. To je mnogo više od obične fizičke borilačke veštine. TaeKwonDo je sistem treninga tela i uma u kome je naglasak stavljen na razvijanje moralnog karaktera.
TaeKwonDo je borilačka veština nastala kombinovanjem različitih borilačkih stilova koji su tokom proteklih 2000 godina postojali u Koreji, kao i u nekim zemljama koje je okružuju (Kina, Japan, itd.).
Najstariji podaci o TaeKwonDo-u datiraju oko 50. godine pre nove ere. U to vreme, Koreja je bila podeljena na tri kraljevstva. Silla, koja je osnovano u Kyongju ravnici 57. godine pre nove ere, Koguryo, koje se nalazilo u dolini reke Yalu, osnovano 37. godine pre nove ere, i Paekche, koje se nalazilo u jugozapadnom delu korejskog poluostrva, osnovano 18. godine pre nove ere.
Tae kyon se smatra najranijom formom TaeKwonDo-a. Slike koje su pronađene na tavanicama Muyong Chong-a, kraljevske grobnice Koguryo dinastije, prikazuju nenaoružane ljude koji koriste tehnike veoma slične onima koje se danas koriste u TaeKwonDo-u.
I ako se Tae kyon po prvi put pojavio u Koguryo kraljevini, Hwarang do ratnici Silla kraljevine su ti koji su zaslužni za razvoj i širenje Tae kyon-a širom Koreje.
Silla je bila najmanja od tri kraljevine i veoma često je bila pod napadima japanskih pirata. Dobila je pomoć od kralja Gwanggaeto-a. Njegovi vojnici iz Koguryo kraljevine pomogli su u odbijanju napadača.
U to vreme, nekoliko odabranih ratnika iz Silla kraljevine bili su obučavani Tae kyon-u od strane majstora iz Koguryo-a. Vojnici koji su trenirali Tae kyon kasnije su postali poznati kao Hwarang. Hwarang su osnovali vojnu akademiju u Silla kraljevini i nazvali je Hwarang do, što u bukvalnom prevodu znači "put cveta muškosti".
U Hwarang do akademiji izučavani su Tae kyon, istorija, konfučijanska filozofija, etika, budistički moral, muzika, umetnost, vojna taktika, i još mnoge stvari. Vodeći principi Hwarang ratnika bili su odanost, dostojnost poverenja, hrabrost i pravda.
Hwarang do obrazovanje bilo je bazirano na pet principa ljudskog ponašanja napisanih od strane jednog budističkog mudraca, zatim na obrazovanju, Tae kyon-u i društvenim naukama. Tae kyon bio je proširen širom Koreje zahvaljujući članovima Hwarang do-a koji su putovali zemljom da bi stekli nova znanja o ljudima i regionima.
Za vreme Silla dinastije (668-935), Tae kyon uglavnom je bio sportska i rekreativna aktivnost. Ime Tae kyon promenjeno je u Subak. Smisao veštine ponovo je promenjen tokom Koryo dinastije (935-1392). Kada je kralj Uijong bio na tronu (1147-1170), ponovo je promenio Subak i vratio mu oblik borilačke veštine.
Prva šire distribuirana knjiga o Tae kyon (Subak)-u, nastala je za vreme Yi dinastije (1397-1907). To je bio prvi put da je učenje Subak-a bilo namenjeno široj javnosti. Do tada, veština je bila ograničena samo na vojsku.
Tokom druge polovine vladavine Yi dinastije, usled korišćenja diplomatije umesto ratovanja prirešavanju političkih sukoba, Subak je skoro u potpunosti nestao. Smisao veštine ponovo je promenjen u rekreativni. Nedostatak interesovanja doveo je do cepanja Subak-a i odvojenog uvežbavanja širom zemlje.
1909. godine, Japanci su okupirali Koreju. Okupacija je trajala čitavih 36 godina. Da bi kontrolisali korejski patriotizam, Japanci zabranjuju vežbanje svih borilačkih veština, korišćenje korejskog jezika, pa čak spaljuju i sve knjige napisane u Koreji.
Upravo ova zabrana bila je zaslužna za obnavljanje interesovanja za Subak. Mnogi Korejanci organizovali su se u tajne grupe i vežbali borilačke veštine u zabačenim budističkim hramovima. Mnogi ljudi napuštali su Koreju da bi učili borbene veštine u drugim zemljama kao što su Kina i Japan.
1943. godine, Judo, Karate, i Kung fu stigli su u Koreju i borilačke veštine ponovo počinju da stiču popularnost.
1945, Koreja je oslobođena. Poslednjih nekoliko godina pre oslobođenja, postojalo je mnogo različitih varijanti Subak (Tae kyon)-a, usled različitih uticaja.

Prva TaeKwonDo škola (Kwan) osnovana je u Yong Chun-u, u Seulu, u Koreji, 1945. godine. Mnoge škole takođe su otvorene od 1945. do 1960. Svaka od njih tvrdila je da podučava tradicionalnu korejsku borilačku veštinu, ali su sve naglašavale različite aspekte Tae kyon (Subak)-a. To je prouzrokovalo pojavu različitih imena veštine u svakoj školi. Neka od njih bila su: Soo bahk do, Kwon bop, Kong soo do, Tae soo do, Kang soo do, itd.
Korejske oružane snage formirane su 1945. godine. 1946, potporučnik Choi Hong Hi počeo je da podučava Tae kyon svoje vojnike u korejskoj vojnoj bazi Kwang Ju.
Najveća prekretnica za korejske borilačke veštine dogodila se 1952. godine. Za vreme vrhunca korejskog rata, predsednik Syngman Rhee posmatrao je 30-minutnu prezentaciju korejskih borilačkih veština. Posebno je bio impresioniran kada je Tae Hi Nam polomio 13 crepova jednim jedinim udarcem. Posle demonstracije Rhee je razgovarao sa Choi Hong Hi-jem i naredio da svi korejski vojnici budu obučavani borilačkim veštinama. To je prouzrokovalo ogroman porast u broju Tae kyon škola i učenika.
U to vreme u Koreji, specijalne grupe komandosa vičnih borilačkim veštinama, formirane su da bi se borile protiv komunističkih snaga Severne Koreje. Jedna od najistaknutijih jedinica, čuvena po mnogim neverovatnim akcijama bila je poznata kao Crni tigrovi.
Korejski rat trajao je do 1953. godine. 1954, general Choi Hong Hi organizovao je 29. pešadijsku jedinicu na ostrvu Che Ju, koje je predstavljalo centar za obuku vojske Tae kyon-u.
11. aprila 1955. godine, na skupu direktora škola borilačkih veština, istoričara i promotera Tae kyon-a, odlučeno je da se svi različiti stilovi spoje u jedan radi postizanja zajedničkih ciljeva. Novo ime za veštinu, Tae soo do, prihvaćeno je od strane svih majstora.
Dve godine kasnije, ime je ponovo promenjeno, ovoga puta u TaeKwonDo. Naziv je predložio general Choi Hong Hi koji se i smatra ocem savremenog TaeKwonDo-a. To ime je predložio zbog sličnosti sa Tae kyon-om i produžavanja kontinuiteta i tradicije. Takodje, ono je opisivalo korišćenje i ručnih i nožnih tehnika.
Neslaganje izmedju različitih škola koje se nisu ujedinile nastavljeno je do 14. septembra 1961. godine kada je zvaničnim dekretom novih vojnih vlasti naređeno ujedinjenje u jednu organizaciju pod nazivom Korejska TaeKwonDo Asocijacija (KTA), sa generalom Choi Hong Hi-jem na svom čelu.
1962, KTA ponovo je testirala sve nosioce crnog pojasa da bi se utvrdili određeni standardi. TaeKwonDo je postao jedan od zvaničnih događaja na godišnjem nacionalnom sportskom skupu u Koreji. KTA je poslala instruktore i timove za demonstraciju širom sveta, a u Koreji, TaeKwonDo se brzo proširio na srednje škole i fakultete.
U martu 1966. godine, general Choi osnovao je Internacionalnu TaeKwonDo Federaciju (ITF) čiji je postao predsednik. Choi se kasnije povukao sa mesta predsednika Korejske TaeKwonDo Asocijacije i premestio sedište ITF-a u Montreal, u Kanadu. Akcenat u veštini stavlja na vežbanje samoodbrane a ne sportske borbe.
1974. godine, Choi je objavio da je 600 kvalifikovanih ITF instruktora poslato širom sveta.
U Koreji, za novog predsednika KTA izabran je Young Wun Kim. Pošto je smatrao da je Koreja postojbina TaeKwonDo-a i da bi sedište svetske TaeKwonDo organizacije moralo da bude u njoj, prekinuo je veze KTA sa ITF-om i 28. maja 1973. godine osnovao Svetsku TaeKwonDo Federaciju (WTF). Te godine održano je i prvo Svetsko prvenstvo u TaeKwonDo-u, u Seulu, u Koreji.
Na prvom sastanku WTF-a, Un Yong Kim izabran je za njenog predsednika. WTF jedina je zvanična organizacija priznata od strane Vlade Republike Koreje kao međunarodno upravljačko telo za TaeKwonDo. Svetska TaeKwonDo Federacija mnogo je od tada doprinela standardizovanju pravila sportskih borbi i organizovanju svetskih takmičenja.
Posle drugog svetskog prvenstva u TaeKwonDo-u, WTF postaje član Generalne skupštine internacionalne sportske federacije (GAISF) koja je usko povezana sa Internacionalnim olimpijskim komitetom (IOC). IOC prima WTF u članstvo u julu 1980. godine. 1982, Generalna skupština IOC-a određuje TaeKwonDo za sport koji će biti demonstriran na Olimpijskim Igrama 1988. u Seulu, u Koreji.
Na Olimpijskim Igrama u Sidneju 2000. godine, TaeKwonDo je postao zvanični olimpijski sport.
Od nastanka savremenog TaeKwonDo-a 11. aprila 1955. godine, njegov razvoj bio je veoma brz. Danas više od 30 miliona ljudi trenira TaeKwonDo u preko 156 zemalja širom sveta.